काही नवीन गोष्टींची ओळख करून देण्यासाठी मी कमी पडते आहे असं मला जाणवतं तेव्हा आम्ही बाहेर कुठे तरी learning center शोधत असतो.असाच एक आमच्यासाठी अवघड, कठीण अनुभव. स्कूल ऑफ लाईफ एक alternative स्कूल ज्या मध्ये सक्षम हल्ली performing arts शिकायला दिवसातील २ तास जातोय. स्कूल आणि शिक्षक ,शिकवण्याची पद्धत एकदम उत्तम ह्यामध्ये कुठलाही वाद नाही. पण तो जायला तयार होत नव्हता ,सोडायला गेल्यानंतर खूप रडून रडून लाल होत असे. इथे त्याचे ओळखीचे मित्र कोणीही नव्हते . नवीन स्कूल ह्या वातावरणाशी जुळवून घेणे त्याला जमत नव्हते. आमच्यासाठी देखील हा पहिलाच अनुभव होता . त्याला रडवलेलं सोडून माझा पाय तिथून निघत नव्हता पण हे करणं त्याच्यासाठी योग्यच आहे हे ठाऊक होत.त्याचे रडणे थांबावे म्हणून मी मैत्रीणीना विचारायाला सुरवात गेली,google करून वेगवेगळे उत्तरे शोधायला सुरवात केली. त्याला रोज अमिश दाखवून पाठवायला लागले. त्याचे रडणे कमी होत नव्हते . रोज प्रॉमिस करून आज तू रडू नकोस अशी विनवणी करू लागले . शेवटी अर्चना मॅम founder ऑफ स्कूल ऑफ लाईफ ,होमस्कूल mother ,आमच्यासाठी inspiring असे व्यक्तिमत्व त्यांच्याशी बोलायचं ठरवले . माझा पहिला व्हाट्स अँप मॅसेज "mam need some tips to stop saksham from crying ". ह्यावर त्यांचे सुंदर उत्तर "why you want to stop him from crying ,he is just expressing his emotions for unknown environment ,unknown people" . हे हृदयाला भिडणारे उत्तर मला खरंच रिलॅक्स करणार होतं . त्याच्या भावनांचा आदर करायला हवा हो ... रडणे हि सुद्धा त्याची एक भावना असू शकते हे नव्याने कळले. आता मात्र माझे अमिश दाखवणे बंद झाले आहे. आता रडून घे थोडं हरकत नाही ... पण स्वतःला adjust करायचा प्रयत्न कर हे मी त्याला समजावते . सकारात्मक फरक पडतोय सक्षम मध्ये पण त्याला ह्या गोष्टींमध्ये रुळायला मुरायला वेळ लागेल हे नक्कीच . हे सुद्धा माझ्यासाठी एक लर्निंगच आहे .
(special Thanks to all Staff from school of Life ).
