एकदा तरी नक्की या माझं नवीन घर पहायला
किती छान सजवयलय या निर्जीव जीवाला
कौतुक करता करता तोंड थकत नाही माझं
डोक्यावर मात्र वाहतोय इ एम आय च ओझं
पार्किंग मध्ये खाली कार उभी आहे माझी ऐटीत
पैशाच्या या झाडाला वाढवतोय नात्यांच्या मातीत
हवा उजेड भरपूर येतोय दार खिडक्यांमधून
सुंदर दृश्य सुद्धा दिसत बघा बालकनीमधून
आईबाबांचा मात्र श्वास कोंडतोय या शांततेमधून
ते मात्र जाणवत नाही या भौतिकतेच्या पडद्याआडून
आईच देव देव आणि मंदिर आता खूप लांब राहिलय
चार भिंतीतच तीच सगळं विश्व येऊन थांबलय
सगळंच घर कस आधुनिकतेनी भरभरून नटलंय
आईने जपून ठेवलेली संस्कृती उंबरठयावर आलीय
गावी घरी आलेला पाहूणा ढेकर देऊन जायचा
तेव्हा समाधानाने बाबांचा चेहरा उजळून निघायचा
दर रविवारी घेऊन जातो सगळ्यांना महागड्या हॉटेलला
तिच्या हातची प्रेमळ चव नाहीच येत त्या जेवणाला
त्यांचा मुळीच आरोप नाही माझ्या या घराला
पण खरंच मी पात्र आहे या कौतुकाला?
No comments:
Post a Comment